Tante Nicolette

trotse “tante”

Dat maak je niet vaak mee, de titel tante Nicolette is een eretitel en zeker uit de mond van een 4 jarig dierbaar ventje waar ik de tante niet van ben maar waar ik mij wel tante van voel.

4 jaar geleden was ik bij de geboorte van dit ventje, een prachtige thuisbevalling, en mocht ik daar 10 dagen kramen. De extra zorgdagen waren geen overbodige luxe want het was een pittige kraamweek. De band die ik al jaren met de moeder had versterkte in die bijzondere week waarin wij alles uit de kast moesten halen om dit ventje aan de borst te kunnen krijgen maar waar ook heel veel emoties parten speelden. Het was een klus om alles op de rit te krijgen maar gedurende de jaren erna mocht ik aan de zijlijn zien dat dit ventje niet alleen ruim 13 maanden borstvoeding kreeg maar ook opgroeide tot een geweldig slim en leuk mannetje in een liefdevol gezin en waar ik dus al jaren tante Nicolette voor ben.

Nu kwam ik daar in mijn witte schort, dat was even gek maar al heel gauw gewoon want ik zorgde nu voor zijn kleine zusje. Na een hele snelle bevalling was een prachtig gezond meisje geboren. Helaas niet thuis maar in het ziekenhuis, maar samen met de meest ervaren en vertrouwde verloskundige was het alsof het een thuisbevalling was, zo voelde het wel. 24 uur na de bevalling kwam het gezin in de avond thuis, het ventje was nog bij opa en oma logeren en zou zijn zusje de volgende dag zien.

Vanaf het begin was deze kraamzorg nu al een wereld van verschil want zowel gelijk na de bevalling, als in de dagen die volgden dronk dit nieuwe mensje gretig aan de borst. Oh ja, ook nu was het begin van borstvoeding geven toch echt wel weer wennen en een klus maar niet te vergelijken met 4 jaar geleden. Ervaring maar vooral vertrouwen zijn toch wel de ingrediƫnten voor succes, en een succes dat was het.

Op zondagmiddag kwam de grote broer met opa en oma thuis, (keek hij even heel erg verbaasd naar mij omdat ik er nu toch wel anders uitzag in mijn schort) en mocht hij voor het eerst zijn zusje zien. Dat was een feest, zo blij en lief……..ontroerend mooi. Het zijn van die momenten die ik opsla en nooit meer vergeet. Niemand hoeft het in de oren te fluisteren van een kind : “wees lief voor je nieuwe zusje of broertje” de natuur regelt dat echt vanzelf. Ik heb dat bij mijn eigen kinderen, bij mijn kleinkinderen, maar ook in mijn werk als er nieuw leven bij kwam gezien. Het is echt uitzonderlijk als het niet gebeurd maar hoe bezorgd ouders van te voren ook kunnen zijn omdat zij bang zijn voor jaloezie “nu moet de aandacht verdeeld worden” een kind voelt dat niet zo is mijn ervaring, integendeel, ze zijn zo ontzettend lief en teder naar het pasgeboren kindje, Prachtig! Ook dit kereltje hoefde je niet te vertellen dat hij zijn zusje voorzichtig vast moet houden, dat huilen erbij hoort ( het kan nog niet praten tante Nicolette) en dat drinken bij mama gebeurd want uit haar borsten komt melk voor de baby…….

De kraamweek verliep buitengewoon. De snelle bevalling zonder complicaties en de voorspoed bij het voeden zorgde ervoor dat de kraamvrouw zich al heel snel supergoed voelde, zo goed dat zij op dag 5 dromerig in bijzijn van mij en de verloskundige verzuchtte toch wel heel graag het bevallingsverhaal van haar schoonzusje wilde horen en haar verhaal live wilde delen (amper 60 uur na haar bevalling was er bij haar broer twee weken te vroeg een meisje geboren). VK en ik keken elkaar aan, snapten heel goed haar verlangen en ik opperde (als grap) dat als ik de volgende dag met de auto zou komen wij misschien wel even als verrassing op kraamvisite zouden kunnen gaan? Meteen keek ik in twee enthousiaste blije gezichten :” JA Nicolette, dat is geweldig, dat moet je doen” zei de VK. Toen was het mijn beurt om blij te kijken! We hadden toestemming van de verloskundige om een kort bezoek te gaan brengen. Alleen al het idee gaf aan deze kraamweek zoveel glans en blijdschap, zo anders dan 4 jaar geleden. Toen was dat echt niet mogelijk, nu was het vertrouwen dat alles goed zou komen zo groot dat ik met de kraamvrouw op kraamvisite mocht gaan. Nooit eerder heb ik dit meegemaakt. Maar wat een geweldig vooruitzicht. Natuurlijk onder voorbehoud. De baby dronk met hulp goed, was al aangekomen maar de volgende dag moest zij ook aangekomen zijn.

Op dag 6 kwam ik met de auto, was de kraamvrouw al gedoucht beneden, zenuwachtig spannend blij in afwachting of het bezoek door kon gaan. De weegschaal werd naar beneden gehaald, had even rare kuren waardoor het toch nog spannend werd, maar groot was onze blijdschap want er was 60 gram bij gekomen, dat werd gelijk doorgebeld naar de VK en wij mochten op pad.

Ooit meegemaakt dat een kraamverzorgende met een kraamvrouw op kraamvisite gaat? Nou ik niet! Maar wat was het een feest. Ik kan hier heel uitgebreid over gaan vertellen maar dan word ik weer overmand met emoties want dat was het 100%! Voor iedereen een uitzonderlijk emotioneel moment. Zo blij hoe deze twee vrouwen elkaar in de armen vlogen, schoonzus helemaal verbijsterd omdat wij op bezoek kwamen. Beiden hebben een hele geschiedenis achter de rug, door de jaren heen naast schoonzusjes intense vriendinnen geworden. Daar deel je alles mee, maar vooral het grote geluk van nieuw geboren wondertjes. Ook voor dit gezin ben ik beetje tante, ik ken hen goed en ken ook de voorgeschiedenis. Ook voor mij was dit een uniek emotioneel moment waar ik met volle teugen van genoot. Heerlijk dat deze twee vrouwen bij elkaar konden zijn en dat ik daar een klein beetje aan mee had mogen werken.

Even later zaten de twee “zussen” naast elkaar hun baby te voeden, keek ik in de ogen van twee stralende gelukkige moeders en voelde ik mij de meest bevoorrechte “tante Nicolette”

Wat er nu ook zou gebeuren, dit kon niemand ons meer ontnemen, dit unieke moment zou nooit meer terugkomen en daar genoten wij allemaal enorm van. Natuurlijk moest de kraamvrouw dit uitstapje in de loop van de dag echt wel even bezuren maar het had zoveel geluk gegeven dat het haar alles waard geweest was en voor haar was deze kraamweek mede daardoor de mooiste die je kon bedenken.

En deze kraamverzorgende? Die voelde zich de gelukkigste Tante Nicolette.