Vreugde en Verdriet

Met z’n allen op het bed bij mama. Het is zo’n mooi en vertrouwd plaatje, en ook in het laatste gezin waren de kraamdagen gezellig in de ouderslaapkamer met z’n allen op bed. Enorme vreugde en blijdschap om het prachtige meisje dat zeer spoedig en snel geboren was. Het derde kindje in het gezin, gezond en prachtig mooi. 4 jaar geleden was het 2e kind geboren, toen was de vreugde overschaduwd omdat opa een jaar ervoor overleden was en oma ernstig ziek bleek te zijn. Zij was er nog bij en zo “hoort” het ook. Dat er naast de vreugde toch verdriet naar boven kwam had alles te maken met het grote gemis van oma in dit kraambed want enkele maanden na de geboorte van het 2e kindje kwam het definitieve afscheid van haar. Dan zijn er geen vader/opa en moeder/oma meer, maar als kraamvrouw kan je juist nu zo naar hen verlangen. Het grote geluk van de geboorte van dit wonder wil je delen met hen die je dierbaar zijn. Wat is het dan fijn dat er een zus en zwager in de buurt zijn die elke dag langskomen en bij je op bed kruipen, waar je je tranen de vrije loop kan laten, die jou kennen en het verdriet (h)erkennen. Dat heb je nodig om alles een plekje te kunnen geven. Ik mocht er weer bij zijn. Kreeg het eerste uur al champagne (alleen even een opstart van anderhalf uur) dus de toon was al gezet. Mijn liefste wens is dat het een fijne kraamtijd word waar met plezier op teruggekeken kan worden. De zussen heb ik in dit geval een beetje extra mogen verwennen door hen allebei lunch op bed te geven, de ruimte om samen van het geluk te genieten maar ook het verdriet toe te laten. Wat ik gemerkt heb is dat de kraamvrouw een stopwoordje had, bij alles wat ik zei of vertelde zei zij : “JA HE?” Ik proef daarin de behoefde aan bevestiging en dat is wat zij zo nodig had. Het was weer zo’n bijzondere tijd. De 8 dagen vlogen voorbij en het afscheid kwam onherroepelijk. Zowel zwager als zus kwamen die morgen langs om mij te bedanken, hoe bijzonder is dat! Bij het afscheid kreeg ik het grootste compliment wat ik maar kon krijgen : “door jou had ik het gevoel dat mijn moeder er was”. Tranen! en we hebben elkaar een stevige hug gegeven. Ik kan een moeder niet vervangen maar mag wel een beetje extra warmte geven.