Dilemma’s

Ga ik links of rechtsaf. Kies ik voor de één of voor de ander! Wat een dilemma en wat een luxe eigenlijk! Op hetzelfde moment bevallen er drie gezinnen die alledrie heel graag willen dat ik bij hen kom kramen. Het ene gezin een week te laat, het andere gezin 10 dagen te vroeg, en een volgend gezin met zwangerschapsvergiftiging waardoor bevalling ruim 3 weken eerder ingeleid gaat worden. Je staat dan op een kruispunt, want waar kies je voor. Ook ik heb maar één lijf en zou bij allen graag willen kramen maar dat kan niet. Ik neem het besluit om voor de eerste te gaan. Familie van dochter en erg verlangend dat ik er kom. De keuze is gemaakt maar dan is het toch nog een paar dagen wachten op de bevalling. Ondertussen ervaar ik dat het extreem druk is in de kraam en belt een bureau of ik een 9e en 10e dag zou willen kramen. Al wachtend op wat komen gaat besluit ik om hen uit de brand te helpen. En dan kom ik in een heel bijzonder gezin. Acht dagen ziekenhuis omdat er een heel bijzonder kindje is geboren. Een prachtig mannetje maar wel met beide benen tot de liezen in het gips omdat hij klompvoetjes heeft. Daardoor was de zwangerschap al spannend voor het gezin, ware het niet dat dit wondertje bij de bevalling ook nog eens visueel beperkt is. Ik heb er eerder over geschreven. Gelijk na dit warme gezin mag ik nog een opstart doen bij lieve vrienden die enorm verrast zijn dat zij mij toch nog even zien, en na hen kraam ik na 2 Oma-Oppasdagen bij voorkeursgezin, een 2e kindje, ouders van kraamvrouw in buitenland. Aangezien ik geen Portugees spreek word het deze week kramen in het Engels. Best vermoeiend maar ook weer dankbaar. In dit gezin vervul ik ook een beetje de moederrol die de kraamvrouw moet missen. Op mijn 12e werkdag komt de kraamvrouw van het 3e voorkeursgezin thuis. Het doet pijn om te zeggen dat ik niet bij hen kan kramen, zeker na een voor hun zware tijd willen zij graag een bekende om zich heen. Als dat niet kan is dat een teleurstelling, dat snap ik goed maar ik voel (en vertel dat ook aan het gezin) dat zij nu veel beter af zijn met een andere kraamverzorgende. Ik hou enorm veel van mijn vak maar soms moet je pijnlijke keuze’s maken. Na meer dan 60 uur werken vraagt mijn lijf om rust en die ga ik ook nemen.