Blij dat je hier bent

Al dagen zoemt de titel in mijn hoofd. Het nummer over Zoutelande van BLØF kent inmiddels iedereen, ook het laatste gezin waar ik was. De kinderen van 5 en 7 jaar oud lieten het mij steeds horen en zien. En natuurlijk zong ik uit volle borst mee, Zoutelande is mijn hele leven al the place to be, en elk jaar vieren wij daar onze zomervakentie, daarnaast ben ik trouwe BLØF-fan dus ik was in mijn element. Zingend je werk doen is altijd fijn en dat vonden deze kinderen ook. Met name de oudste zoon van 7 jaar, hij was een paar dagen ziek en lag op de bank naar BLØF op Ipad of tv te kijken.

Even een beeld van de middag: Kraamvrouw boven in bed, de nieuwgeboren baby bij ons beneden in een mandje, grote broer van 7 in de kussens op de bank tv met BLØFclip aan, ik overhemden strijkend meezingend!…

Mijn gedachten gingen terug naar vroeger. Zelf uit een groot gezin herinner ik mij nog de gouden momenten als ik een beetje ziek op de bank lag en alleen met mijn moeder was, de geur van het strijken…Het was geweldig en wat was ik blij dat mijn moeder in mijn buurt was. Datzelfde gevoel was er nu ook een beetje, zoonlief was blij dat ik er was, samen zongen we over het oude strandhuis en haalden we vakantie/strand herinneringen op.

De baby deed het gelukkig goed al was er wel extra alertheid nodig ivm rand-prematuur. Weer een geboorte bij 36 weken geeft toch wel extra zorg. Drinken aan de borst kost meer moeite, de kans op “geelzucht” is groter en inderdaad bleef dit mannetje ondanks genoeg voeding erg geel van kleur. Samen met moeder maakte we een goed plan van aanpak, de vroeggeboorte was haar toch wel overvallen en ze was nog tot de dag voor de bevalling volop aan het werk geweest. Als dan de bevalling zich aankondigt, je voor de derde keer een sectio krijgt dan is het belangrijk dat de kraamvrouw zelf ook haar momenten van rust neemt en goed voor zichzelf zorgt. Dat viel niet mee, altijd druk en in de weer en nog heel veel te doen geeft onrust. Wat is het dan fijn als er een klik is en dat ik zorg over mag nemen. Een geweldige bijkomstigheid was het feit dat dit gezin het geslacht van de baby niet wist, de geboorte was daardoor extra spannend en mooi, maar had ook tot gevolg dat de kledingkast van de baby nog niet op orde was. Kleren genoeg maar in de kraamweek zochten we steeds naar passende outfits, een jongen in het roze (wat er volop was) is gewoon niet leuk.
Een groot verdriet in dit gezin kwam ook naar boven. Bij de laatste bevalling 5 jaar geleden leefde de moeder van de kraamvrouw nog. Ze was al ernstig ziek toen, maar ze was er wel. Nu was er geen moeder meer want 10 weken na de geboorte overleed zij. Dat verdriet en gemis kun je niet ontkennen en dat benoemde ik dan ook de laatste dag. Dan komen er tranen maar dat is alleen maar goed. Kraamvrouw gaf aan dat met mij in huis er een klein beetje het gevoel van haar moeder er was, de zorg en aandacht die ik mocht geven, niet alleen aan haar maar alle gezinsleden genoten ervan en voelden zich vertrouwd.
Tijdens de koffie zijn we de dozen met kleertjes uit gaan zoeken. De kraamvrouw heerlijk in bed met baby op haar borst gaf aanwijzingen terwijl ik de dozen om-kiepte op het voeteneind en overal stapeltjes van maakte. Dan voel ik mij meer moeder van….dan kraamverzorgende en ben ik extra blij dat ik er mag zijn, en BLØF neuriënd werd de kledingkast weer overzichtelijk.
Het afscheid was met tranen en ik werd uitgebreid uitgezwaaid. Ik voel mij dan van top tot teen gelukkig.

De volgende avond hadden we een prachtige voorstelling van ons nichtje samen met Karin Bloemen waar al onze kinderen bij aanwezig waren. Ik ben dan zo trots en blij dat wij een hele rij vullen met ons mooie gezin en het werd enorm gewaardeerd. Niet alleen ons nichtje maar ook mijn broer en schoonzus waren blij dat wij er waren.

De volgende ochtend heel vroeg ben ik samen met onze derde dochter een weekend weggegaan, nog een laatste keer samen weg voordat zij in het huwelijksbootje stapt met haar grote liefde. Waar is de tijd gebleven dat zij zelf baby was en ik haar de borst gaf. Nu zaten we op de boot op weg naar Ameland, blij dat we toch nog tijd en gelegenheid hadden om samen dit eiland, waar wij jaren geleden een keer geweest waren, te herontdekken.

De laatste dag zaten wij na een prachtige strandwandeling te genieten van de zon en elkaars gezelschap toen zij opeens een cadeau voor mij te voorschijn haalde. Het is het mooiste cadeau wat je als moeder kan krijgen, een boekje met verhalen over oa de heerlijke vakanties in Zoutelande en waarin zij beschrijft hoe dankbaar en blij zij is dat ik haar moeder ben, dat zij trots op mij is, daarbij ook nog de mooiste foto’s met dierbare herinneringen ingeplakt. Dan komen er tranen van geluk en dankbaarheid. Onze weg is niet gemakkelijk geweest maar de moederliefde, Humor en het genieten van het leven heeft ons tot dit moment gebracht! En ik hoop dat er nog velen zullen volgen.
De dagen erna mag ik weer zorgen voor zoon- en manlief thuis, oma zijn voor de kleinkinderen maar ook de moeder van onze oudste dochters die ook mijn zorg en aandacht nodig hebben en krijgen.
Ondertussen galmt BLØF met Zoutelande door ons huis :
En dan zitten we hier in het oude strandhuis
Wat je vertelt houdt me nuchter en warm
Boven m’n hoofd zie ik de grijze wolken
Ik ben blij dat je hier bent, blij dat je hier bent