Twee werelden? Echte Liefde maakt één!
Na heerlijke tijd van uitrusten en genieten van gezin en Zeeland mag ik weer aan de slag.
De voordeur zwaait open en ik kijk in een lachend gezicht. 42 jaar oud, ik zou het hem niet geven. Stralende ogen en een mond die lacht van oor tot oor….. Vader geworden van een prachtige zoon. De eerste nacht (een paar uurtjes) is heel erg goed gegaan verteld hij! Ik feliciteer hem lachend wetende dat dit natuurlijk helemaal nog niets zegt! Met de gegevens van het gezin in mijn zak wandel ik naar boven. Kraamvrouw is Russisch, nog maar een jaar in Nederland dus ik bereid mij voor op een week Engels-Duits sprekend of handen en voeten werk! Groot is mijn verrassing als ik door haar in het Nederlands aangesproken word!! Huhhhhh, hoe kan dit? Op mijn vraag of zij mij gewoon verstaat knikt zij bevestigend, ik ben verbaasd! Hoe is het mogelijk? Connecties met Nederland? Nee hoor…… Ik ga er even voor zitten om het verhaal van hoe deze twee werelden één geworden zijn aan te horen want eerlijk is eerlijk, ook ik denk toch stiekem dat het een door internet ontstane relatie is.
Na teleurstelling in een relatie stort de nieuwe vader zich voor meer dan 100% in zijn leuke baan, dik in de 30 lacht het leven hem weer toe. Hij reist de wereld over, ontmoet veel mensen en geniet van zijn werk. Dan moet hij voor een poosje naar St.Petersburg in Rusland en daar ontmoet hij Haar in een bar. Leuke vrouw, en ook al spreken zij niet dezelfde taal, het klikt gelijk! Er ontstaat iets moois maar na enige tijd moet hij weer terug. Dat de liefde echt is blijkt in de tijd die volgt, hij gaat paar keer terug, zij komt paar keer naar Nederland en na anderhalf jaar heen en weer reizen is het zover dat zij definitief naar Nederland kan komen, voor de liefde haar goede baan opzeggend en alles in Rusland achterlatend. Daarna gebeurd er veel. Ze reizen samen met haar nieuwe schoonouders terug naar Rusland om de 60e verjaardag van haar vader te vieren, een groot feest! Enkele maanden daarna komt haar vader in het ziekenhuis na een ongelukkige val van de trap, ze is er niet bij als hij kort daarna onverwacht aan de gevolgen van de val overlijdt, het breekt haar hart maar de nieuwe liefde is sterk genoeg om hier samen door te gaan. Niet lang daarna blijkt zij zwanger en een blije periode volgt. Slim als zij is stort zij zich op het leren van de Nederlandse taal en het halen van haar rijbewijs. Dat haalt zij allemaal. Een baan is nog niet mogelijk, zij meldt zich als vrijwilliger in het buurthuis en ontmoet zo Nederlandssprekende mensen….. En dan nu is zij moeder geworden van een prachtige zoon en mag ik even de zorg overnemen en het gezin ondersteunen in deze nieuwe fase in hun leven. Want nieuw is het! De eerste “rustige” nacht was eenmalig, het gelijk na bevalling goed drinken aan de borst was vooralsnog eenmalig, de euforie van zich “Soeper” voelen verdwijnt door de pijn na de zware bevalling. Niets voor haar moet zij zich ECHT “roestieg” houden. Och och, het is wat. Maar de kanjer blijft een kanjer want zij luistert naar mijn adviezen en volgt ze op. De liefde van hen samen vloeit over en in dat prachtige mannetje waar zij enorm van genieten en ook al breken de hele korte nachten enorm op, het geluk is zo groot dat het op het moment dat de dag weer aanbreekt ook het slaapgebrek wegvloeit. We hebben weer alles uit de kast gehaald, het is een intensieve lange week geworden maar het vloog voorbij door de warmte die ik elke dag al bij het binnenkomen mocht ervaren.
Twee werelden zijn een geworden. Ik besef door de verhalen hoe goed wij het hier in Nederland hebben. Niet alleen door de geweldige kennis en begeleiding van verloskundige tijdens de zwangerschap (dat is in Rusland heel anders) maar ook door het feit dat ALLES goed geregeld is, dat we een prachtig land zijn met enorm veel mogelijkheden en goede zorg. Zij heeft mij door haar ogen laten kijken en ik heb weer veel mogen leren. Met tranen van dankbaarheid en ook wel beetje verdriet omdat het besef dat haar lieve vader nooit zijn kleinzoon heeft mogen zien nemen wij afscheid van elkaar.
Ik stap dankbaar in mijn auto op weg naar huis beseffend:
Mijn wereld is zo gek nog niet.