Nieuw Leven

In een week bij drie bevallingen geweest. Er is er niet één gelijk en dat maakt het werk zo bijzonder. Wat gelijk blijft is de spanning, elke keer opnieuw. De geboorte van nieuw leven is niet vanzelfsprekend en elk gezin ervaart dat op haar eigen manier. Dat ik daar bij mag zijn geeft een gevoel van dankbaarheid. De eerste bevalling begon in een bad in de woonkamer, heerlijk ontspannen sfeer. Ouders goed voorbereid en ingelezen. Maar elk mensenkind komt op zijn of haar Eigen wijze. Hier vorderde de ontsluiting niet en werd het uiteindelijk toch een ziekenhuisopname en kon ik na wat geruimd te hebben in huis, onverrichte zaken terug naar huis. In diezelfde nacht werd ik weer opgeroepen, dit keer naar het ziekenhuis voor poliklinische bevalling. Dat was een bevalling bijna “volgens het boekje”, laatste stukje ging niet zonder ingrijpen (flinke knip) maar even later werd er een prachtig meisje geboren. Moeder ging echter erg vloeien en toen werd ook deze bevalling medisch en kon ik weer naar huis. Gisteravond de derde op rij. Een thuisbevalling, maar ook weer anders want de baby was net geboren toen ik binnenwandelde. Ik ervoer de sfeer in huis als erg chaotisch, drie verloskundigen (twee losten elkaar juist af en er was een leerling VK bij) die vooral veel met elkaar overlegde. Ik heb geprobeerd om rust in het gezin te brengen en te begeleiden bij de borstvoeding. Na alles geruimd/opgemaakt/beschuiten met muisjes gesmeerd/geholpen met douchen/instructies voor de nacht gegeven te hebben, trok ik tegen middernacht met een tevreden gevoel de voordeur dicht.
Drie meisjes op rij, maar niet één hetzelfde.