In afwachting van….
Na zeer drukke periode van werken/scholing/stage/oppassen/laatste presentatie dochter Hogeschool/etc etc was het dan eindelijk zover : Mijn 10 dagen Frankrijk samen met zo’n 25 zanggenoten van ons koor Le Shaddaî was eindelijk in aantocht. Wat heb ik hier naar uitgekeken, en wat was ik eraan toe om even alles los te kunnen laten en alleen maar te genieten. We mochten letterlijk en figuurlijk loslaten want terwijl alle andere koorleden met de auto naar Frankrijk vertrokken hadden wij met vieren besloten om te gaan vliegen. Vanuit de lucht mocht ik afscheid nemen van Nederland en anderhalf uur later voet zetten op Franse grond! Wat een genot!
Naast de aankomsthal in Bergerac mochten wij de gehuurde auto ophalen : een spliksplinternieuwe Renault Captur werd mijn grote vriend voor die week, Een feest om in te rijden, Geweldig! De zangvakantie was begonnen. Met onze club van 4 werden wij de auto-meisjes genoemd, jaja, de overige koorleden waren best een beetje jaloers op ons karretje!
Ruim een week lang heb ik genoten van het prachtige Frankrijk, mocht ik al rijdend de prachtige natuur en adembenemende vergezichten en plaatsjes bewonderen. Wat was ik in mijn element. Op gegeven moment zei ik tegen mijn auto-maatjes dat ik pijn in mijn kaken had van het genieten, en dat was ook echt zo. Ik voelde mij zo vrij en bevoorrecht en besefte dat ik maar een bofkont ben. Het leven is echt niet altijd eenvoudig maar wellicht juist daarom weet ik het te waarderen.
We hebben elke dag in prachtige kapelletjes gezongen, heb ik ook kaarsjes aan mogen steken en stil gestaan bij zorgelijke berichten vanuit thuisfront. Heb ik heerlijk gegeten, adembenemende natuur gezien, maar vooral ook heeeeel veel gelachen. De week is voorbij gevlogen!
Na fijn concert op vrijdagavond in Cazals, een gezellig samenzijn na afloop bovenop de berg bij onze huisjes met alle zangers en lokale belangstellende mocht ik afscheid nemen van Frankrijk om weer naar huis te gaan. Ook weer fijn.
Thuisgekomen hoorde ik dat een voorkeursgezin (op 31 mei uitgerekend) nog niet bevallen was. Met kraambureau afgesproken (morgen is zij 42 weken zwanger) dat ik daar nu op wacht.
Mijn koffer moet ik nog uitpakken want die is nog onderweg vanuit Frankrijk met de autorijders, ondertussen komt er weer een nieuw Leven aan. Ik mocht even ruiken/proeven en een ander Leven ervaren, het was geweldig.
Nu ben ik vol spanning in afwachting van…….