Een speciaal plekje

Morgen is het 3 jaar geleden! Vergeten doe ik het nooit, dat kan ook niet want dit telefoontje ging over mijn lieve moeder. Ik was aan het werk en werd gebeld door de wijkverpleegster van mijn moeder. Die morgen was zij zittend in haar stoel, kopje thee naast haar, televisie aan, ingedut maar niet meer wakker geworden. Alles heb ik laten vallen en ben als een bezetene op de fiets gesprongen op weg naar mijn moeder…….Daar zat zij! Handen langs haar lichaam, een beetje onderuit gezakt, nog zooo heerlijk warm, maar levenloos! Wat er dan door je heengaat is onbeschrijflijk. Zo sta je aan de wieg bij nieuw leven, even later huilend in de schoot van je eigen moeder. Definitief afscheid nemen van een zo dierbaar lief mens doet pijn maar we weten dat het leven verder gaat en in mijn prachtige beroep mag ik daar steeds weer getuige van zijn.

Zondagavond…… Ik wilde juist naar bed gaan toen de telefoon ging. Of ik naar een partus wilde in Zeist. Ook zo’n mededeling doet mij alles laten vallen- spring ik in mijn uniform en ga weer op weg. Een bevalling in de avond heeft altijd iets mysterieus. Je komt in het donker bij een onbekend huis, een beetje zoeken naar de voordeur en achter die voordeur is er volop bedrijvigheid want er word een kind geboren. Dit keer kwam ik bij een Frans gezin dat gelukkig goed Engels sprak. Zondagavond werd maandagmorgen-vroeg toen er na een fantastische bevalling een prachtig meisje nog in een donkere wereld het levenslicht zag. De kersverse vader wilde de navelstreng niet doorknippen en daardoor kreeg ik de eer om dat te mogen doen. Ik kan zeggen dat ik elke bevalling als een Groot wonder ervaar en mij iedere keer weer zo bevoorrecht voel daar getuige van te mogen zijn. Als ik dan ook de navelstreng door mag knippen besef ik hoe bijzonder dat is want dat ervaar ik als een van de meest intieme momenten van een bevalling, de baby gaat vanaf nu zelfstandig ademen en drinken. En dat gebeurde nu ook. Een flinke schreeuw en haar leven begon. Gelijk bij moeder op de borst ging zij als een kleine kangoeroe op zoek naar de tepel en vanaf dat moment wist dit kleine/grote Wonder wat zij nodig heeft in haar prille leven.

Afgelopen week kreeg ik het geboortekaartje thuisgestuurd. Het heeft een mooi plekje in huis gekregen. Dit nieuwe Leven kreeg de Meest bijzondere naam! ANNA, net als mijn lieve moeder.