Leven&Dood

Het is dinsdag! Na heerlijke omadagen sta ik weer paraat om aan het werk te kunnen gaan. Ik krijg bericht dat er verschillende vrouwen aan het bevallen zijn dus de komende dagen zal er zeker een gezin zijn.
Het is woensdag. Het Kraambureau belt dat die nacht om 00.39 uur een gezonde jongen is geboren en dat het gezin naar huis mag. Om 10.45uur arriveer ik in het gezin, zij zijn net een uurtje thuis en alles is nog nieuw want het is het eerste kind. Niet lang daarna gaat de voordeurbel en komen de verse oma en 2 tante’s (moeder en zussen van kraamvader)het nieuwe wereldwonder bewonderen. De ontmoeting tussen moeder en kraamvader is een stevige emotionele Hug. Gaandeweg hoor ik dat zijn grootmoeder (en dus de moeder van oma) maandag overleden is. De kersverse ouders waren hoogzwanger maandag nog afscheid wezen nemen, Omaatje heeft het mannetje niet meer meegemaakt. Deze week voorspelt dus nu al een rollercoaster van emoties en dat word het ook. Want de enorme blijdschap en dankbaarheid overschaduwd het naderende definitieve afscheid van de (voor hen) liefste oma. Het afscheid zal op de 4e kraamdag zijn. De kraamvrouw zou er zo graag bij willen zijn maar dat is geen goed idee. De prachtige baby die het heel goed doet is nog niet aangekomen en alle energie is nodig om de borstvoeding op gang te krijgen. Als zij op deze dag naar het afscheid van oma zou gaan (wat niet in de buurt is) dan zou zij de kans lopen dat het de komende dagen extra zwaar gaat worden. Gelukkig zijn het wijze mensen en de belangrijke 3R’s (Rust/Reinheid/Regelmaat) passen zij met liefde toe. Toch begrijp ik zo goed dat zij erbij wil zijn. Het is niet alleen afscheid nemen van oma, de kraamvader zal een belangrijke bijdrage leveren aan het afscheid omdat hij als pianist de hele dienst zal leiden. Dus de kersverse vader die zo gelukkig met zijn zoon is zal op deze dag zijn talent waar oma vast en zeker heel trots op was tot uitvoer brengen tijdens de Dankdienst voor haar leven. Dat wil je graag samen beleven, maar dat kan nu niet. Wat een geluk dat we in een tijd leven waarbij je op afstand dingen mee kan maken. Het afscheid zal via livestream te volgen zijn en er word afgesproken dat de ouders van de kraamvrouw mee zullen kijken zodat zij het niet alleen thuis hoeft mee te maken.
Het is zaterdag. Vandaag is het afscheid. De rouwkaart met mooie foto van oma verteld een prachtig verhaal. vele kinderen ter wereld gebracht, een zoon, kleinkind en man verloren in haar lange bewogen leven. Een liefdevolle vrouw, overtuigd van haar geloof in God. Meer dan 100 nazaten achterlatend waarvan zij er 1 niet meer bewust mee heeft mogen maken. Met die wetenschap is deze dag extra beladen, maar terwijl ik mijn dingen doe in het gezin, de laptop aanstaat, hoor ik de prachtigste klanken van mooi pianospel. Leven en Dood, niet eerder heb ik zo dichtbij meegemaakt. Met haar zoon in haar armen kijkt de kraamvrouw naar het afscheid. Ik ben erbij en kijk er naar. Ik zie ontroering en wrijf even over haar rug. Het is goed zo. En terwijl wij zien dat de kist met het lichaam de kerk uitgedragen word drinkt er een nieuwgeboren jongen gretig aan de borst en ik hoor de muziek die ook bij het afscheid van mijn eigen lieve moeder klonk : U Zij de Glorie, opgestane Heer….. In de keuken pink ik een traantje weg. Leven&Dood! Een leven is voorbij, een nieuw leven is begonnen.