Nu of Nooit
Nu of Nooit! Altijd al moeder willen worden! Inmiddels 39 jaar, een relatie van 12 jaar achter de rug, een onzekere relatie die al een jaar duurt…..en ondertussen tikt je biologische klok hardnekkig door en kom je steeds dichter bij je magische leeftijd van 40 jaar! Zo was de situatie vorig jaar bij de kraamvrouw bij wie ik afgelopen week mocht kramen. Zoooo graag moeder willen worden en daar echt alles voor over hebben maar deze wens en groot verlangen was niet bij de man waar je van houdt. Daar kan een relatie op stuklopen en dat gebeurde bij haar (opnieuw). Na veel gesprekken met elkaar toch tot een zwangerschap gekomen maar de zorg en opvoeding nam de aanstaande moeder volledig voor haar verantwoording. Met deze wetenschap begon ik de kraamweek. Hoe zal het zijn in dit gezin, is het een gezin als er alleen een moeder is? Is vader nog wel in beeld of was het echt een zeer kortstondige relatie? Hoe denkt zij dit alleen te gaan doen? Is er mantelzorg want met een sectio na 48 uur thuiskomen uit het ziekenhuis kan je het echt niet alleen! Terwijl ik binnenstapte stroomden de tranen, tranen van vreugde en tranen van verdriet. Een rollercoaster van emoties want kraamvrouw had uitgezien naar bezoek in het ziekenhuis van biologische vader maar hij had (nog) niets van zich laten horen. En hoe je het ook wendt of keert/ hoe sterk en stoer je ook mag lijken : het krijgen van een kind en eindelijk voor het eerst moeder worden is de meest ingrijpende gebeurtenis in je leven. Gelukkig was er lieve zorg van ouders en tweelingzus dus kraamvrouw was niet alleen. Haar zus bleef de eerste nachten ook slapen dus dat was geweldig. Ik kan veel vertellen over hoe deze kraamweek verliep maar dat ga ik niet doen. Wat mij vooral opviel was de enorme liefde voor dit prachtige nieuwgeboren meisje! Alles, maar dan ook echt alles had moeder voor haar over. Slapeloze korte nachten? Welnee! ze had toch zeker 2 uur tussen de voedingen door geslapen! Pijn bij het voeden? Ja, de eerste aanhap was verschrikkelijk pijnlijk maar moeder was zo blij om haar zelf te kunnen voeden dus ze bleef moedig doorgaan. Een co sleeper naast haar bed en van alles in huis voor dit oh zo gewenst nieuw mensenkind! Deze week hebben we vooral veel gedeeld, gepraat, gehuild en gelachen. Verbaasd en verwonderd, uitgelegd en bijgestaan. Gezorgd en verwend. Borstvoeding verliep niet volgens het “boekje” en op de 8e dag tongriem toch laten klieven. 9e dag voor het eerst zonder tepelhoedje paar keer aan de borst, 10e dag was het niet meer Nu of Nooit maar dronk de kleine dame prima aan de borst en was iedereen blij. De kraamvrouw zal het nog heel zwaar krijgen en er zullen nog heel wat tranen vloeien dat weet ik zeker maar wat ik vooral heel zeker weet is dat het vooral tranen van geluk zullen zijn. Nu of Nooit is niet aan de orde. Op het geboortekaartje stond een prachtige regenboog en niet lang na de geboorte was er vanuit de flat een echte regenboog te zien. Een Teken van Hoop, maar vooral een teken van Liefde.
En terwijl mijn schorten weer schoon aan de lijn wapperen in de zon geniet ik van het prachtigste boeket dat ik als dank gekregen heb. Ondertussen krijg ik de mooiste foto’s doorgestuurd van de kraamvrouw. Het was een bijzondere week. Nu of nooit is niet op ons van toepassing, we blijven contact houden. Zeker weten.